onca pişmanlığın ardından ailemin değerini anlamam üzerine ailemle ilgili hiçbir şeyi hiçbir yerden silemez oldum. zaten arşiv insanıydım ben. ama söz konusu ailem olunca daha bir özenli olmaya başladım. en dandik fotoğraflarını bile silemiyorum. ki eminim hiç kimse öldükten sonra o kadar kötü fotoğraflarıyla hatırlanmayı ya da birilerinin onları görmesini istemez.
geçenlerde biri dedi ki ( kim olduğunu hatırlayamıyorum malesef ); insan birisi ölünce, bu kişi onun çok yakını olsa bile onun ses tonunu unuturmuş. mideme dehşet bir yumruk yemiş gibi oldum! unutkanlığımla ve karakterime ait her türlü çirkin ve pislik şeyle gurur duyan ben, asla ama asla ailemin sesini unutmak istemiyordum.
hemen onlara whatsappdan ses kaydedip göndermeyi öğrettim. ve gönderdikleri ses kayıtlarını dünyanın en saçma şeyi bile olsa da arşivlemeye başladım.
ne de olsa hayat ayrıntılarda değil, saçmalıklarda gizlidir.
ve evet... insan duymadığı sesi çok kısa bir süre içinde unutur.
***NOT: Anne söz veriyorum... çirkin çıktığın hiçbir fotoğrafı ve videoyu ne olursa olsun, hiçbir zaman, hiç kimseye göstermeyeceğim. onlar sadece benim için. ne yapıyorsam geleceğim için yapıyorum. çünkü anılar güzel şeyler.
Sizi seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder